Adwokat od spraw dotyczących narkotyków

Adwokat Remigiusz Gołębiowski

Podkreślenie Adwokata

kom: 601 935 001

PL UK DE IT FR ES NO NL JP JP

Zgodnie z treścią ustawy z dnia 29 lipca 2025 roku o przeciwdziałaniu narkomani w polskim systemie prawnym karalne jest: nieuprawnione posiadanie środków odurzających lub substancji psychoaktywnych, wytwarzanie, przetwarzanie lub przerabianie nowych substancji psychotropowych, wyrabianie, posiadanie, przechowywanie, zbywanie lub nabywanie niektórych przyrządów, wprowadzanie do obrotu środków odurzających lub substancji psychoaktywnych i inne. Środki odurzające oraz substancje psychoaktywne dzieli się na grupy w zależności od stopnia ryzyka w przypadku użycia ich w celach pozamedycznych oraz zakresu ich stosowania w celach medycznych.

Od 2018 r. wykaz takich substancji znajduje się rozporządzeniu Ministra Zdrowia.

Środki odurzające- podział na grupy

I-N

Środki odurzające grupy I-N to substancje o dużym potencjale uzależniającym, które mogą być stosowane w celach medycznych, naukowych i przemysłowych.- należą do nich m.in. przetwory konopi i maku, liście koki, kokaina, 16 roślin zdelegalizowanych w 2009, syntetyczne kannabinoidy. Reszta substancji to opioidy.

II-N

ŚRODKI ODURZAJĄCE GRUPY II-N TO SUBSTANCJE O ŚREDNIM POTENCJALE UZALEŻNIAJĄCYM, KTÓRE MOGĄ BYĆ STOSOWANE W CELACH MEDYCZNYCH, NAUKOWYCH I PRZEMYSŁOWYCH. GRUPA ZAWIERA WYŁĄCZNIE OPIOIDY. NALEŻĄ DO NIEJ NP. ACETYLODIHYDROKODEINA, KODEINA, DEKSTROPROPOKSYFEN, DIHYDROKODEINA, ETYLOMORFINA.

III-N

Środki odurzające grupy III-N to substancje o nieznacznym potencjale uzależniającym podlegające kontroli złagodzonej. Preparaty zawierające substancje z tej grupy mogą być wydawane z apteki bez recepty.

Grupa zawiera wyłącznie preparaty opioidów. Należą do niej między innymi: preparaty zawierające oprócz innych składników kodeinę, której ilość nie przekracza 50 mg w jednej dawce lub stężenie nie przekracza 1,5% w preparatach w formie niepodzielonej, preparaty zawierające oprócz innych składników, acetylodihydrokodeinę, dihydrokodeinę - w których ilość środka odurzającego nie przekracza 100 mg w jednej dawce lub stężenie nie przekracza 2,5% w preparatach w formie niepodzielonej, preparaty zawierające w jednej dawce najwyżej 2,5 mg difenoksylatu obliczonego w postaci zasady i nie mniej niż 0,025 mg siarczanu atropiny w jednej dawce; preparaty zawierające w jednej dawce nie więcej niż 0,5 mg difenoksyny oraz takie ilości winianu [11] atropiny, które odpowiadają co najmniej 5% dawki difenoksyny.

IV-N

Środki odurzające grupy IV-N to substancje, co do których stosowana jest kontrola zaostrzona i mogą być stosowane wyłącznie w celu prowadzenia badań oraz w lecznictwie zwierząt. Grupa zawiera opioidy i przetwory konopi. Należą do niej przykładowo: acetorfina, acetylo-α-metylofentanyl, α-metylofentanyl, dezomorfina, etorfina, heroina, konopi ziele, żywica konopi oraz izomery środków odurzających, estry i etery środków odurzających i sole środków odurzających.

SUBSTANCJE PSYCHOTROPOWE - SUBSTANCJE PSYCHOTROPOWE OKREŚLONE SĄ W ZAŁĄCZNIKU 2 USTAWY O PRZECIWDZIAŁANIU NARKOMANII.

Grupa I-P

Substancje psychotropowe grupy I-P to substancje o braku zastosowań medycznych i o dużym potencjale nadużywania, które są wyłączone z obrotu farmaceutycznego i mogą być używane jedynie w celu prowadzenia badań naukowych.

GRUPA II-P

Substancje psychotropowe grupy II-P to substancje o niewielkich zastosowaniach medycznych i o dużym potencjale nadużywania, które mogą być stosowane w celach medycznych, naukowych i przemysłowych.

GRUPA III-P

Substancje psychotropowe grupy III-P to substancje o istotnych zastosowaniach medycznych i średnim potencjale nadużywania, które mogą być stosowane w celach medycznych, naukowych i przemysłowych.

GRUPA IV-P

Substancje psychotropowe grupy IV-P to substancje o istotnych zastosowaniach medycznych i małym potencjale nadużywania, które mogą być stosowane w celach medycznych, naukowych i przemysłowych.

UMOWNIE NARKOTYKI MOŻEMY PODZIELIĆ NA TRZY GRUPY.

NARKOTYKI TWARDE

Narkotyki twarde to substancje o wysokiej sile działania, które wywołują silną euforię i uzależnienie. Do narkotyków twardych należą np. heroina, kokaina i metaamfetamina.

NARKOTYKI MIĘKKIE

Narkotyki miękkie to substancje o słabszym działaniu, które wywołują łagodniejsze efekty psychoaktywne. Marihuana i haszysz to przykłady narkotyków miękkich.

NOWE SUBSTANCJE PSYCHOAKTYWNE (NSP)

Nowe substancje psychoaktywne (NSP) to substancje, które zostały opracowane w celu omijania prawa i są często sprzedawane jako „legalne narkotyki”. Ich skład i działanie są bardzo zróżnicowane, co utrudnia ich kontrolę i przeciwdziałanie.

POSIADANIE NARKOTYKÓW

Zgodnie z treścią art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii „karalne jest posiadanie, wbrew przepisom ustawy, środków odurzających lub substancji psychotropowych&rdquo.

Posiadanie narkotyków jest zachowaniem bezprawnym, podlegającym odpowiedzialności karnej na gruncie powołanej powyżej ustawy a same narkotyki podlegają przepadkowi.

Karalne jest posiadanie tylko tych środków odurzających i substancji psychotropowych, które zostały enumeratywnie wskazane w załączniku do rozporządzenia Ministra Zdrowia z 17 sierpnia 2018 r.

Pojęcie „posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych” w praktyce można definiować w bardzo szeroki sposób. Przyjmuje się , że za posiadania uważa się każdy fizyczny kontakt z narkotykiem, nawet jeśli wiąże się z bardzo krótkim władaniem. Z punktu samego podlegania odpowiedzialności karnej za posiadanie, nie ma znaczenia czy sprawca posiadał narkotyki, które chciał sam zażyć czy też np. przechowywał je dla innej osoby.

Zgodnie z praktyką sodową i orzeczniczą nie będzie podlegała odpowiedzialności karnej osoba, która posiadała jedynie śladowe ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych, tzn. ilości mniejsze niż minimalne, które wywołują efekt odurzający.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA ZA NIEUPRAWNIONE POSIADANIE ŚRODKÓW ODURZAJĄCYCH LUB SUBSTANCJI ZGODNIE Z TREŚCIĄ ART. 62. O PRZECIWDZIAŁANIU NARKOMANII

Powołany powyżej artykuł ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przewiduje następujące kary za posiadanie narkotyków:

  1. za podstawowy typ posiadania – karę pozbawienia wolności od 1 miesiąca do lat 3;
  2. za posiadanie znacznej ilości narkotyków – karę pozbawienia wolności od 1 roku do lat 10;
  3. w wypadku mniejszej wagi – karę grzywny, karę ograniczenia wolności albo karę pozbawienia wolności od 1 miesiąca do 1 roku.
  4. Za znaczną ilość, zgodnie z przyjętym orzecznictwem przyjmuję się najczęściej ilość, która „mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych”. Jednakże z uwagi na brak precyzyjności pojęcia „znaczna ilość” każdy przypadek jest indywidualnie rozstrzygany przez Sądy. Sądy oceniając czy dana ilość narkotyków jest znaczna kierują się takimi wytycznymi jak np. masa narkotyku, rodzaj narkotyków, ilość porcji możliwych do uzyskania, ilość osób , która mogłaby zostać odurzana jednorazowo.

HANDEL NARKOTYKAMI

Pojęcie handlu narkotykami rozumiane jest jako sprzedaż, dystrybucja, transport lub produkcja substancji psychoaktywnych, które są zakazane przez prawo.

Handel narkotykami może przybierać różne formy. Można dokonywać sprzedaży zakazanych substancji bezpośrednio na ulicy , za pośrednictwem Internetu, drogą morską lub powietrzną w ramach zorganizowanych, często międzynarodowych grup przestępczych. Handel narkotykami w polskim systemie prawnym został uregulowany w treści art.59 ustawy przeciwdziałaniu narkomanii.

Zgodnie z treścią wskazanego artykułu:

Biorąc pod uwagę powyższe w polskim systemie prawnym:

  1. Sprzedaż narkotyków jest zagrożona karą pozbawienia wolności od roku do 10 lat.
  2. Za sprzedaż narkotyków osobie nieletniej grozi kara pozbawienia wolności nie mniejsza niż 3 lata.
  3. Handel narkotykami może być uznany przez sąd za wypadek mniejszej wagi. Wówczas kara to grzywna, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2,
  4. Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary za handel narkotykami.

Należy wskazać, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami, sprzedaż narkotyków nie musi wiązać się wyłącznie z osiąganiem korzyści o charakterze finansowym. Według ustawy karalne jest także osiąganie korzyści osobistej z handlu narkotykami. Z taką sytuacją możemy mieć do czynienia np. wtedy kiedy ktoś daje drugiej osobie narkotyki w zamian za podjęcie przez tą osobę jakiś określonych działań, udzielenie informacji.

Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii wyodrębnia typ kwalifikowany przestępstwa tzn. sprzedaż narkotyków osobie małoletniej. Za ten czyn grozi surowsza odpowiedzialność karna tzn. kara pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

Za osobę małoletnią uznaję się każdego przed ukończeniem 18 roku życia. Aby było możliwe ukaranie sprawcy za kwalifikowany czyn zabroniony koniecznym jest w toku postępowanie udowodnienie, iż sprzedający posiadał wiedzę lub podejrzewał, że osoba, której sprzedane narkotyki jest małoletnia.

W szczególnych przypadkach Sądu może uznać, iż sprzedaż narkotyków stanowiła tzw. wypadek mniejszej wagi. W takich okolicznościach sprawcy grozi kara grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2.

Sąd ustalając czy w danej sprawie zachodzi wypadek mniejszej wagi bierze pod uwagę między innymi następujące okoliczności:

  1. Ilość sprzedanych narkotyków;
  2. Rodzaj narkotyków;
  3. Okres przez jaki sprawca czerpał korzyści z handlu narkotykami;

Wytwarzanie, przetwarzanie albo przerabianie środków odurzających lub substancji psychotropowych

Zgodnie z treścią art. 53. ustawy przeciwdziałaniu narkomanii

  1. 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, wytwarza, przetwarza albo przerabia środki odurzające lub substancje psychotropowe albo przetwarza słomę makową, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
    1. 1a. Kto, wbrew przepisom ustawy, wytwarza, przetwarza albo przerabia nowe substancje psychoaktywne, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.
  2. 2. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1 lub 1a, jest znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych, słomy makowej lub nowych substancji psychoaktywnych, lub czyn ten został popełniony w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

W artykule 53 ust. 1, 1a określono typ podstawowy stanowiący występek w art. 53 ust. 2 - typ kwalifikowany stanowiący zbrodnię. Działanie sprawcy przestępstwa określonego w art. 53 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani może przybierać następującą postać:

  1. wytwarzania środków odurzających lub substancji psychotropowych;
  2. przetwarzania środków odurzających lub substancji psychotropowych;
  3. przerabiania środków odurzających lub substancji psychotropowych;
  4. przetwarzania słomy makowej.

W słowniczku jaki zawiera w art. 4 ustawa o przeciwdziałaniu narkomani wskazano definicję pojęć: wytwarzanie (art. 4 pkt 35) przetwarzanie (art. 4 pkt 19) przerabianie (art. 4 pkt 20). przetwarzanie – czynności prowadzące do przemiany środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów lub nowych substancji psychoaktywnych na inne środki odurzające, substancje psychotropowe, prekursory lub nowe substancje psychoaktywne albo na substancje niebędące środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi, prekursorami lub nowymi substancjami psychoaktywnymi; wytwarzanie – czynności, za pomocą których mogą być otrzymywane środki odurzające, substancje psychotropowe, prekursory, środki zastępcze lub nowe substancje psychoaktywne, ich oczyszczanie, ekstrakcję surowców i półproduktów oraz otrzymywanie soli tych środków lub substancji;

przerób – otrzymywanie mieszanin środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów lub nowych substancji psychoaktywnych oraz nadawanie tym środkom lub substancjom nowej postaci;

Przestępstwo określone w art. 53 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani może co do zasady popełnić każdy, któremu zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa karnego materialnego [19] można przypisać winę w czasie czynu- tzn. czyn jest przestępstwem powszechnym.

Czyn zabroniony z art. 53 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii można popełnić jedynie umyślnie- z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym. Sprawca musi chcieć popełnić przestępstwo (zamiar bezpośredni) albo podejmując działanie przewidywać, że stanowić może ono czyn zabroniony i na to się godzić (zamiar ewentualny). Przestępstwo określone w art. 53 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii ma także typ kwalifikowany, podlegający surowszej odpowiedzialności karnej. Podstawą do surowszej odpowiedzialności karnej jest popełnienie czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz znaczna ilość przedmiotu przestępstwa. W przypadku typu kwalifikowanego karalność czynu zaczyna się od kary co najmniej 3 lat pozbawienia wolności.

Ściganie omawianego przestępstwa następuje z urzędu z oskarżenia publicznego.

Bibliografia::

 

Adwokat od spraw dotyczących narkotyków

Słowa kluczowe:

Zobacz inne usługi z kategorii > Inne sprawy
Obsługa prawna firm, przedsiębiorstw Europejski nakaz zapłaty Klienci Holenderscy Nieruchomości Ochrona wizerunku podmiotów gospodarczych i osób fizycznych w internecie Służebność przesyłu Wywłaszczenie nieruchomości Ubezpieczenia społeczne, emerytury i renty Opłata skarbowa ViaToll Ekstradycja i europejski nakaz aresztowania Kolejnictwo Pranie brudnych pieniędzy Postępowanie egzekucyjne i zabezpieczające Umowy nieruchomości Adwokat polsko-angielski Adwokat polsko-niemiecki Zakładanie, przekształcenie i likwidacja spółki akcyjnej Prawo francuskie Mienie zaburzańskie Prowadzenie sprawy adwokat Warszawa Adwokat od spraw dotyczących narkotyków